De eerste dagen

De volgende dag kon ik uitslapen en ben ik om 10 uur naar Chris gegaan, de vrouw die samen met haar man Mark het huis is begonnen. Zij heeft me van alles verteld en heeft me rondgeleid. ’s Middags heeft Mark me meegenomen in de auto, hij moest tanken en zou me wat laten zien van het natuurpark waar we in wonen. We hebben maar een klein rondje gereden want er was geen brandstof bij het tankstation, de mensen daar wisten ook niet wanneer ze het weer wel zouden hebben, het was afwachten tot er een nieuwe lading kwam. Ondertussen heb ik wel een paar gnoes gezien, wat zwijnen, een struisvogel en verschillende soorten herten. Hier op het terrein lopen 2 pauwen rond waar je in principe geen last van hebt. Het is een vervelend geluid als ze op het dak lopen maar dat gebeurd niet vaak. Je krijgt pas last van de beesten als de kinderen ze zien. Zo gauw ze een pauw zien lopen gaan ze een pauwengeluid maken, waar die beesten op reageren, je wordt dan echt gek van de herrie.

Woensdag ben ik begonnen met wat meer leren hoe alles hier gaat. De kinderen aankleden en wassen, ontbijt maken en geven, zorgen dat alles soepel verloopt. Op het moment zijn er allerlei veranderingen gaande en mogen er maar weinig kinderen opgevangen worden. We hebben nu 6 kinderen hier in huis wonen, een meisje van 10 maanden en 5 jongens die 16 maanden en 2, 3, 4 en 4 jaar zijn. Daarnaast is er nog een jongen van 4 jaar die in pleegzorg is in een huisje hier op het terrein, overdag is hij ook bij ons. De dochter van het stel dat hier de leiding heeft is 5 en is ook overal bij, dus in totaal zijn er 8 kinderen.

In de dagen erna ben ik echt mee gaan draaien in het schema, meestal startte ik om half 8 voor ongeveer anderhalf uur. Daarna werkte ik van 12:30 tot 20:00, met een uur pauze tussendoor. Gisteren was ik hier een week en had het stel waar ik mee samen werk een vrije dag. Ik was dus de hele dag alleen. Gelukkig lopen er hier altijd veel mensen rond die de kinderen goed kennen en wel even willen opletten als ik iets moest doen. Tuinman, schoonmaakster en er is een vrouw die er speciaal voor de kleintjes is. Zij lette op de kinderen op de momenten dat ik pauze had. Zij gaat om 16:00 naar huis en gelukkig waren de anderen voor het avondeten terug en had ik weer wat extra hulp want ik merkte dat ik steeds minder geduld met de kinderen kreeg. Een dag hier is lang en ook al slaap ik elke nacht minstens 8 uur, ik ben elke avond weer erg moe. Het is natuurlijk erg druk om je heen de hele tijd maar Chris vertelde me ook dat we hier redelijk hoog zitten en dat het meestal 2 weken duurt voor je lichaam gewend is aan het lagere zuurstofgehalte.

Het slapen gaat prima, ik heb een kamer met 3 bedden dus ik kon kiezen welke ik wilde. 1 heb ik niet geprobeerd, die zakte zo ver door dat ik al wist dat ik na een nacht daarop slapen niet meer op kon staan. Degene die ze voor me opgemaakt hadden stond op de beste plek maar een ander lag beter, na wat schuiven en opnieuw opmaken heb ik nu de perfecte slaapkamer. Zeker perfect omdat ik nooit eenzaam hoef te zijn. Er zijn altijd wel wat spinnen die de hele dag op dezelfde plek zitten dus waar je niet bang voor hoeft te zijn, totdat je ze ‘s ochtends op een andere plek of helemaal niet ziet, dan denk ik aan het spinnen eten in je slaap verhaal en word ik toch niet zo vrolijk van ze. Daarnaast kom ik elke dag wel wat dode dieren op de grond tegen, torren, kakkerlakken, ze doen niets meer maar ze zullen hier vast niet zonder te lopen gekomen zijn. Wat dat betreft ben ik blij dat ik in Curaçao ben geweest, daar kon ik er alvast een beetje aan wennen. Ook in de badkamer loopt en vliegt er altijd van alles rond, ik ben blij dat ik niet zo’n gilmeisje ben, want volgens mij zou je hier dan gek worden van je eigen gegil.

Er zijn gelukkig ook ander soort dieren. Zaterdag kwam Mark de kinderen en mij halen voor een ‘game drive’. We wonen in een game reserve, Dinokeng, waar de Big 5 rond loopt. Rondom de huizen staan hoge hekken met stroomdraden en je mag daarbuiten nooit lopen want het gevaar bestaat dat je geplet wordt door een olifant of aangevallen door een leeuw. Zelf heb ik die dieren (nog) niet gezien. De rit zaterdag was in het begin nog niet interessant voor hun, struisvogels, blesbokken, antilopen, zebra’s, allemaal erg saai om te zien natuurlijk. We kwamen op een gegeven moment een gigantische groep elanden tegen, erg indrukwekkend, zoveel van die dieren bij elkaar. Tegen het eind kwamen we giraffen tegen. Een stuk of 5, sommigen staand, sommigen liggend. Het is heel apart om dat op 200 meter afstand te zien. Aan de ene kant lijkt het heel normaal, in een dierentuin kom je ook zo dichtbij, maar aan de andere kant probeer je te beseffen dat deze beesten hier gewoon in het wild leven en dat het toch eigenlijk wel erg bijzonder is dat ik dit zo mee maak.

Dat het bijzonder is besefte ik vanmorgen wat beter. Ik had vandaag mijn vrije dag en Mark vroeg me om mee te gaan naar een stel wat al een paar keer hier is langs geweest en waar we vlak bij wonen. Toen ik binnen met de vrouw zat te praten riep de man ons. Vanuit de tuin konden we een zebra met een kleintje zien, dat is toch wel even anders dan wat koeien. Verder heb ik vandaag mn was gedaan en heb ik in de zon zitten lezen. Ik ben naar de guest cottage gegaan om daar even rustig te zitten, was toch wel erg lekker, even zonder aandachtvragende, ruziemakende kinderen om me heen. Tegen de avond, toen ik allang weer binnen was, dacht ik er ineens aan dat mn was nog buiten hing. Ik was gelukkig net op tijd, de lucht was helemaal donker geworden, ik hoorde gerommel en in de verte zag ik flitsen. We aten vroeg vandaag omdat normaal, zo gauw het slecht weer wordt, de stroom uit valt. Het zomerseizoen is het regenseizoen dus we zitten regelmatig zonder stroom. Op zich geen probleem, je moet alleen net wat meer moeite doen om dingen voor elkaar te krijgen en douchen mag niet dus gelukkig is het tot nu toe steeds weer goed gekomen, ik moet er niet aan denken 3 dagen zonder stroom te zitten. Als dat toch gebeurd is zal ik jullie op de hoogte brengen en misschien zal ik al eerder wat van me laten horen, jullie merken het vanzelf wel weer.