Heftige dagen
Blijf op de hoogte en volg Annelies
03 November 2012 | Zuid-Afrika, Hammanskraal
De vorige keer heb ik al verteld dat deze dagen zwaar zouden worden. Zo zwaar als het nu is had niemand verwacht. Afgelopen vrijdag, ’s ochtends vroeg, is Mark overleden. Waarschijnlijk heeft hij een hartaanval gehad. Naast de schok en het verdriet is het nu ook extra druk hier. Elk bed wat hier op het terrein te vinden is wordt beslapen omdat er veel familie aanwezig is nu. Dit zal alleen nog maar meer worden aangezien veel familie in Engeland woont en over komt om de begrafenis bij te wonen die waarschijnlijk aanstaande vrijdag is.
Het stel waar ik eerder over schreef dat vlak bij woonde is sinds vandaag bij ons ingetrokken. Zij huurden het huis van de oudste zoon van Mark en Chris en geven hem op deze manier de mogelijkheid om in zijn eigen huis te zijn, samen met een heleboel anderen. Daarnaast is het erg fijn om hen hier te hebben, ze nemen me een heleboel werk uit handen. Het is wel extra druk aangezien er nu 3 kinderen bij zijn gekomen.
De nieuwe vrijwilligster is nu langzamerhand aan het wennen. Zij is vrijdag aangekomen wat natuurlijk heel raar was voor haar, ze belandde midden in deze bizarre situatie. Gelukkig pakte ze het heel goed op en de kinderen vinden haar volgens mij lief dus dat komt helemaal goed.
Het jongste kind wat we hebben is 10 maanden en zij ligt nu bij mij op de kamer. Zij wordt regelmatig ’s nachts wakker, ik moet haar dan even goed in bed leggen en de speen weer in haar mond doen en dan slaapt ze wel weer. Waarschijnlijk schuif ik vannacht haar ledikant naast mijn bed(ik ben ondertussen naar een andere kamer verhuisd en heb een heerlijk 2persoonsbed) zodat ik niet eens hoef op te staan. Je wordt er natuurlijk wel extra moe van maar dat is even niet anders, het is sowieso hard werken nu. Toen Claudia en Christiaan hier nog in huis waren werkten we volgens een schema en had ik regelmatig pauze. Vandaag heb ik om half 3 een half uurtje lunchpauze genomen maar verder kon het echt niet, ik ben op het moment degene die weet hoe alles gaat en de kinderen kennen mij het best, dus ik moet er nu voor hen zijn. Op de een of andere manier gaat het me best goed af, ik denk dat die verantwoordelijkheid je extra doorzettingsvermogen geeft.
Daarnaast weet ik dat mn familie voor mij en de mensen om me heen bid, wat natuurlijk ook erg belangrijk is. Zeker voor Chris, maar vooral ook voor de tieners die hier op het terrein wonen. Aan het einde van elk schooljaar hebben zij examens en ze zitten nu midden in die examenperiode, wat nu natuurlijk super zwaar voor hen is want zij zagen Mark echt als hun vader.
We leven nu echt van dag tot dag dus ik heb geen idee hoe het verder zal gaan, ik zal binnenkort weer wat schrijven. Ik wil jullie vragen te bidden. Voor Chris en de andere familie, de tieners maar zeker ook de kleine kinderen. Zij hebben het nu ook erg zwaar, ze beseffen nog niet echt dat Mark is overleden maar ze hebben natuurlijk afscheid moeten nemen van Claudia en Christiaan en er zijn opeens overal onbekende mensen die zich met hen bemoeien. Natuurlijk voor ons, Marlyn, Jonna en Darin en voor mij, dat we kracht hebben om al het werk te doen en heel veel geduld en liefde om er voor de kinderen te kunnen zijn en hen de aandacht kunnen geven die ze op dit moment zo hard nodig hebben. Dank jullie wel!
Het stel waar ik eerder over schreef dat vlak bij woonde is sinds vandaag bij ons ingetrokken. Zij huurden het huis van de oudste zoon van Mark en Chris en geven hem op deze manier de mogelijkheid om in zijn eigen huis te zijn, samen met een heleboel anderen. Daarnaast is het erg fijn om hen hier te hebben, ze nemen me een heleboel werk uit handen. Het is wel extra druk aangezien er nu 3 kinderen bij zijn gekomen.
De nieuwe vrijwilligster is nu langzamerhand aan het wennen. Zij is vrijdag aangekomen wat natuurlijk heel raar was voor haar, ze belandde midden in deze bizarre situatie. Gelukkig pakte ze het heel goed op en de kinderen vinden haar volgens mij lief dus dat komt helemaal goed.
Het jongste kind wat we hebben is 10 maanden en zij ligt nu bij mij op de kamer. Zij wordt regelmatig ’s nachts wakker, ik moet haar dan even goed in bed leggen en de speen weer in haar mond doen en dan slaapt ze wel weer. Waarschijnlijk schuif ik vannacht haar ledikant naast mijn bed(ik ben ondertussen naar een andere kamer verhuisd en heb een heerlijk 2persoonsbed) zodat ik niet eens hoef op te staan. Je wordt er natuurlijk wel extra moe van maar dat is even niet anders, het is sowieso hard werken nu. Toen Claudia en Christiaan hier nog in huis waren werkten we volgens een schema en had ik regelmatig pauze. Vandaag heb ik om half 3 een half uurtje lunchpauze genomen maar verder kon het echt niet, ik ben op het moment degene die weet hoe alles gaat en de kinderen kennen mij het best, dus ik moet er nu voor hen zijn. Op de een of andere manier gaat het me best goed af, ik denk dat die verantwoordelijkheid je extra doorzettingsvermogen geeft.
Daarnaast weet ik dat mn familie voor mij en de mensen om me heen bid, wat natuurlijk ook erg belangrijk is. Zeker voor Chris, maar vooral ook voor de tieners die hier op het terrein wonen. Aan het einde van elk schooljaar hebben zij examens en ze zitten nu midden in die examenperiode, wat nu natuurlijk super zwaar voor hen is want zij zagen Mark echt als hun vader.
We leven nu echt van dag tot dag dus ik heb geen idee hoe het verder zal gaan, ik zal binnenkort weer wat schrijven. Ik wil jullie vragen te bidden. Voor Chris en de andere familie, de tieners maar zeker ook de kleine kinderen. Zij hebben het nu ook erg zwaar, ze beseffen nog niet echt dat Mark is overleden maar ze hebben natuurlijk afscheid moeten nemen van Claudia en Christiaan en er zijn opeens overal onbekende mensen die zich met hen bemoeien. Natuurlijk voor ons, Marlyn, Jonna en Darin en voor mij, dat we kracht hebben om al het werk te doen en heel veel geduld en liefde om er voor de kinderen te kunnen zijn en hen de aandacht kunnen geven die ze op dit moment zo hard nodig hebben. Dank jullie wel!
-
03 November 2012 - 22:24
Arike:
Hoi Annelies,
heel veel sterkte toegewenst! Er is een grote kans dat je mij ook gaat zien. Ik moet alleen kijken hoe of wat. Chris is een hele goede vriendin van mij. Fijn dat je laat weten dat de begrafenis waarschijnlijk vrijdag is.
Geeft de kids allemaal een dikke knuffel
Liefs Arike -
03 November 2012 - 22:25
Lisanne:
Wow Annelies, dat is zeker heftig! Gecondoleerd en ik zal zeker bidden. Ik bid dat jullie allemaal heel veel kracht zullen ontvangen in deze situatie!
Veel sterkte daar!
Liefs. -
03 November 2012 - 22:51
Annemarie:
Wow, wat heftig zeg. Heel veel sterkte! -
04 November 2012 - 03:25
Rhodé:
Pfft, heftig!
Behoorlijke verantwoordelijkheid krijg je ineens, maar jij kan dat vast wel aan.
Sterkte met alles! -
04 November 2012 - 19:56
Aagje:
Heftig Anne, bij mij kwam de gedachte op.... Misschien moest jij hier wel zijn op deze tijd. Heel veel sterkte! -
05 November 2012 - 19:41
Theo En Marja:
Hoi Annelies,
Wat ontzettend heftig om dit allemaal mee te maken... er zijn geen woorden voor.....we bidden voor jou en de anderen...
liefs van ons
-
06 November 2012 - 09:03
Janine:
Zo, dat is bizar zeg. Heel veel sterkte toegewenst! -
10 November 2012 - 01:18
Marije VD:
Wow, wat heftig. Bizar inderdaad. Sterkte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
